چرا برزیلی‌ها؟ | دلیل درخشش در جام جهانی باشگاه‌ها فقط نمی‌تواند تفاوت زمانبندی فصل باشد
به گزارش همشهری‌آنلاین، شاید پیش از شروع جام‌جهانی باشگاه‌ها، مزیت زمانی برای برزیلی‌ها نادیده گرفته شده بود. فقط ۱۲مسابقه از ۳۸بازی فصل سری‌آی برزیل گذشته و آنها برخلاف بسیاری از باشگاه‌های اروپایی که فصل‌های طولانی و طاقت‌فرسایی را پشت سر گذاشته‌اند، با طراوت به این رقابت‌ها رسیده‌اند. این طراوت تاکنون در عملکرد آنها مشهود بوده است. برای همین است که ۲تیم پالمیراس و فلومیننزه در مرحله یک‌چهارم نهایی حضور دارند و فلامینگو هم با شایستگی حذف شده.
اما آیا واقعا دلیل درخشش برزیلی‌ها همین است؟ همین که لیگ را به‌تازگی شروع کرده‌اند و فصل برایشان فرسایشی نشده؟ اگر دلیلش این است، چرا ۲تیم آرژانتینی بوکاجونیورز و ریورپلات از گروه صعود نکردند؟ چرا نمایندگان آمریکا و مکزیک یا در دور گروهی حذف شدند یا با سلام و صلوات به یک‌هشتم رفتند تا آنجا حذف شوند؟ چرا تیم اوکلندسیتی از نیوزیلند یا سان‌داونز از آفریقای‌جنوبی که متعلق به نیم‌کره‌جنوبی هستند، به جایی نرسیدند؟
وضعیت فعلی لیگ‌ها (تا اول ژوئیه ۲۰۲۵)
لیگ حرفه‌ای آرژانتین: ۱هفته، در میانه فصل؛ تیم‌ها به‌تازگی از نیم‌فصل اول عبور کرده‌اند.
ام‌ال‌اس (MLS): آمریکا حدود ۱۹هفته، در میانه فصل؛ تیم‌ها بین ۱۸ تا ۲۰بازی انجام داده‌اند.
لیگ برتر مکزیک (آپرتورا) : حدود ۱۴هفته، در میانه فصل؛ رقابت‌ها فشرده و نزدیک دنبال می‌شود.
لیگ ملی نیوزیلند: ۱۲هفته، لیگ منطقه‌ای در جریان است؛ ساختار متفاوتی نسبت به لیگ‌های حرفه‌ای دارد.
لیگ برتر آفریقای‌جنوبی: ۲۸هفته، در مراحل پایانی فصل و تیم‌ها به پایان نزدیک می‌شوند.
جی‌لیگ ژاپن: ۲۲هفته، در میانه فصل و رقابت‌ها به نیمه‌دوم نزدیک شده‌اند.
این جدول نشان می‌دهد تیم‌های نیم‌کره‌جنوبی الزاما در ابتدای فصل نیستند. مثلا:
سان‌داونز در آفریقای‌جنوبی ۲۸بازی انجام داده و در آستانه پایان فصل قرار دارد.
اوکلندسیتی در نیوزیلند در لیگ منطقه‌ای بازی می‌کند که ساختارش با لیگ‌های حرفه‌ای فرق دارد و سطح رقابتش هم پایین‌تر است.
تیم‌های آمریکایی و مکزیکی هم در میانه فصل هستند، اما به‌دلیل ساختار پلی‌آف‌محور و فشار بازی‌های داخلی، شاید تمرکز کافی روی رقابت‌های بین‌المللی نداشتند.
اگرچه آغاز فصل جدید می‌تواند به طراوت بدنی و شادابی تیم‌های برزیلی کمک کرده باشد، اما این عامل به‌تنهایی نمی‌تواند عملکرد درخشان آنها در رقابت‌های اخیر را توضیح دهد. بررسی دقیق‌تر ابعاد فنی، ساختاری و ذهنی تیم‌ها نشان می‌دهد که موفقیت برزیلی‌ها ریشه در عوامل متنوع‌تری دارد.
ساختار رقابت‌ها و مدیریت فشار بازی‌ها
لیگ فوتبال برزیل با وجود فشردگی تقویم، از ساختاری نسبتا متعادل برخوردار است که به تیم‌ها امکان استفاده از ترکیب‌های چرخشی و استراحت هدفمند بازیکنان را می‌دهد. در مقابل، لیگ‌های مکزیک و آمریکا عمدتا مبتنی بر سیستم پلی‌آف هستند؛ مدلی که علاوه بر افزایش فشار روانی، تمرکز تیم‌ها را از رقابت‌های بین‌المللی منحرف می‌کند.
کیفیت فنی و عمق تاکتیکی
باشگاه‌هایی نظیر پالمیراس و فلومیننزه از ترکیب‌هایی برخوردارند که نه‌تنها در سطح فنی، بلکه در جنبه‌های تاکتیکی نیز منسجم و مدرن عمل می‌کنند. در سوی دیگر، تیم‌هایی مانند بوکاجونیورز و ریورپلاته، با وجود پیشینه پرافتخار خود، در حال‌گذار نسلی و با چالش‌هایی در حفظ ثبات فنی و مدیریتی روبه‌رو هستند.
تجربه بین‌المللی و ذهنیت رقابت‌محور
تیم‌های برزیلی در سال‌های اخیر سابقه قابل توجهی در حضور مستمر و موفق در تورنمنت‌های بین‌المللی دارند؛ عاملی که به شکل‌گیری ذهنیتی رقابت‌محور و آمادگی برای مواجهه با فشارهای بالای بازی‌های قاره‌ای کمک کرده است.
تطبیق‌پذیری جغرافیایی و فنی
باشگاه‌های آمریکای‌جنوبی به واسطه موقعیت جغرافیایی خاص خود، به‌خوبی با سفرهای طولانی، تغییرات آب‌وهوایی و سازگاری با زمین‌های متنوع آشنا هستند. این تطبیق‌پذیری به آنها در مواجهه با شرایط غیرقابل پیش‌بینی رقابت‌های بین‌المللی، مزیتی نسبی می‌بخشد؛ مزیتی که برخی تیم‌های لیگ‌های قاره‌های دیگر به‌ندرت از آن برخوردارند.
