خواب خوش دانشجویان در املاک مؤسس دارالفنون
همشهری آنلاین – سمیرا باباجانپور : امیرکبیر شیفته علم و دانش بود و عجیب نیست که سالها بعد از او نیز املاکش در اختیار مردان و زنان دانشپژوه قرار بگیرد. نخستین خوابگاه دانشجویی کشور که بعدها به کوی دانشگاه معروف شد در زمینهای امیرکبیر ساخته شد. نصرالله حدادی، تهران پژوه که خود از دانشجویان دانشگاه علوم اجتماعی امیرآباد بوده خاطرات آن روزها را اینگونه روایت میکند: «با ساختهشدن دانشگاه تهران و پذیرش دانشجو از شهرستانها بحث زندگی و سکونتگاه آنها به میان آمد. برای استادان روبه روی دانشگاه سکونتگاه ساختند ولی باید دانشجویان بهخصوص دانشجویانی که از شهرستانها میآمدند نیز سرپناهی داشته باشند. زمینهای امیرآباد آن روزها بیابانی بیش نبود. در روزگار قاجار اغلب زمینهای تهران به شخصیتهای مهم درباری از طرف شاه هبه میشد. زمینهای امیرآباد هم به امیرکبیر تعلق داشت. زمینی که قرار شد به سکونت دانشجوها اختصاص پیدا کند برای مدتی در اختیار آمریکاییها بود و اتاقهای سربازان آمریکایی آنجا قرار داشت.»
خواندنیهای بیشتر را اینجا دنبال کنید
سال ۱۳۲۴ زمانی که آمریکاییها امیرآباد را ترک کردند علیاکبر سیاسی که مدیریت دانشگاه تهران را بر عهده داشت با نامهای از دولت درخواست کرد تا سکونتگاه آمریکاییها در نزدیکی دانشگاه به خوابگاه تبدیل شود. خوشبختانه این پیشنهاد پذیرفته شد و با توسعه اردوگاه آمریکاییها و تبدیل اتاق سربازها به اتاقهای استاندارد نخستین خوابگاه دانشجویی کشور افتتاح شد. طرح توسعه خوابگاههای دانشجویی بین سالهای ۱۳۲۷ تا ۱۳۳۶ سرعت بیشتری گرفت و ساختمانهای مناسبتری برای دانشجویان ساخته شد.
به گفته حدادی، برای ساخت این خانهها خیران تهران نیز پیشقدم شده و مشارکت کردند و ۳۰۰ دانشجو در نخستین روزهای افتتاح خوابگاه آنجا ساکن شدند.
این محدوده که در شمال دانشگاه تهران واقع شده است به کوی دانشگاه شهرت یافت. سال ۱۳۲۷ عباس اقبال آشتیانی مورخ و ادیب مشهور طی نامهای از وزیر وقت فرهنگ درخواست کرد تا تندیسی از امیرکبیر در کوی دانشگاه ساخته و نصب شود. هدف او این بود که دانشجویانی که در امیرآباد درس میخواندند و روزگار دانشجویی را میگذرانند به یاد داشته باشند اینجا روزگاری متعلق به امیرکبیر بوده. هرچند پیشنهاد آشتیانی موردتوجه قرار نگرفت ولی نام امیرآباد و زمینهایش با امیرکبیر و عاشقان علم و دانش پیوند خورده است.