تتراسایکلین یا موپیروسین؟ برای درمان انواع زخم و جوش
موپیروسین و تتراسایکلین هر دو آنتی بیوتیک هستند. اما برای انواع مختلف عفونت ها کاربرد دارند. در نتیجه نحوه ی تجویز آنها نیز متفاوت است. موپیروسین یک آنتی بیوتیک موضعی است که در درجه اول برای عفونت های پوستی مانند زرد زخم استفاده می شود. تتراسایکلین یک آنتی بیوتیک با طیف اثر وسیع تر است که اغلب برای درمان عفونت ها در قسمت های مختلف بدن، از جمله عفونت های تنفسی، ادراری و پوستی به کار گرفته می شود.
آشنایی کلی با تتراسایکلین و موپیروسین
-
تتراسایکلین: داروی آنتی بیوتیکی با طیف وسیع، موجود به شکل قرص و کپسول (گاهی پماد چشمی). بیشتر برای عفونت های باکتریایی عمقی یا گسترده توسط پزشک تجویز می شود. البته دوز پایین آن برای تهیه بدون نسخه نیز در دسترس است.
-
موپیروسین: آنتی بیوتیک موضعی به شکل پماد، مناسب برای عفونت های پوستی سطحی، زخم ها و سوختگی های خفیف.
تفاوت اصلی این دو دارو در نحوه مصرف و عمق اثربخشی است؛ تتراسایکلین سیستمیک عمل می کند، در حالی که موپیروسین فقط روی محل زخم یا عفونت پوستی اثر می گذارد.
تتراسایکلین برای درمان چه مواردی استفاده می شود؟
-
آکنه های چرکی و گسترده
-
عفونت های تنفسی و گوارشی
-
برخی عفونت های تناسلی (مانند کلامیدیا)
-
آبسه ها و فیستول های مقعدی
-
عفونت های شدید پوستی و بافت نرم
این دارو به دلیل اثر سیستمیک، برای مواردی که عفونت عمیق یا گسترده است، گزینه اول محسوب می شود.
موپیروسین برای درمان چه بیماری هایی مناسب است؟
-
زخم های سطحی پوست
-
سوختگی های خفیف
-
بریدگی ها و خراش های آلوده
-
عفونت اطراف ناخن یا زخم های جراحی سطحی
-
التهاب پوستی اطراف واژن
-
ترک ها و زخم های سطحی اطراف مقعد
پماد موپیروسین برای درمان سریع و موضعی بسیار موثر است، اما در عفونت های عمیق یا گسترده کافی نیست.
کاربرد تتراسایکلین و موپیروسین در مشکلات واژن
در ادامه به صورت تفکیکی، به طور کامل به مقایسه مصرف این دارو برای بیماری های واژن پرداختیم:
تتراسایکلین
برای برخی عفونت‌های باکتریایی واژن (مثل کلامیدیا) تجویز می‌شود.
به شکل خوراکی مصرف می‌شود و به‌طور سیستمیک باکتری را از بین میبرد.
موپیروسین
روش های اثرگذاری پماد موپیروسین برای بیماریهای واژن شامل موارد زیر است:
-
داخل واژن استفاده نمی شود، اما برای زخم ها یا التهاب اطراف واژن مناسب است.
-
در موارد خارش، سوزش یا التهاب سطحی می تواند باعث بهبود سریع شود.
در عفونت داخلی واژن: تتراسایکلین
در زخم یا التهاب سطحی اطراف واژن: موپیروسین
کاربرد تتراسایکلین و موپیروسین در بیماری های مقعدی
-
آبسه مقعدی
تتراسایکلین به صورت خوراکی برای کنترل عفونت تجویز می شود.
موپیروسین در این مورد کافی نیست چون عفونت عمقی است.
-
فیستول مقعدی
نیاز به جراحی دارد اما آنتی بیوتیک مثل تتراسایکلین برای کنترل عفونت استفاده می شود.
-
شقاق و زخم سطحی مقعد
موپیروسین برای کاهش التهاب و پیشگیری از عفونت سطحی کاربرد دارد.
تتراسایکلین فقط در صورت عفونت شدید یا همراه بودن با آبسه توصیه می شود.
کاربرد در درمان جوش ها و آکنه
تتراسایکلین: برای درمان آکنه های متوسط تا شدید و چرکی، اغلب به مدت چند هفته تا چند ماه تجویز می شود.
موپیروسین: در موارد جوش های سطحی یا جوش های عفونی پوستی به صورت موضعی استفاده دارد.
📌 در آکنه های خفیف → موپیروسین
📌 در آکنه های شدید و گسترده → تتراسایکلین
عوارض جانبی تتراسایکلین و موپیروسین
-
مشکلات گوارشی (اسهال، تهوع، دل‌درد)
-
حساسیت پوستی به نور آفتاب
-
تغییر رنگ دندان ها در کودکان ممنوعیت مصرف در دوران بارداری و شیردهی
خطرات و عوارض جانبی ناشی از مصرف زیاد موپیروسین عبارت است از:
-
قرمزی یا سوزش خفیف در محل مصرف
-
واکنش آلرژیک نادر
-
محدودیت در مصرف طولانی مدت (ایجاد مقاومت باکتریایی)
نکات مهم در مصرف تتراسایکلین و موپیروسین
توجه کنید از آنجا که در صورت عدم استفاده درست احتمال مقاومت آنتی بیوتیکی وجود دارد، بهتر است حتما با مشورت پزشک این دارو ها را مصرف کنید. بیماران در هر وضعیت باید موارد زیر را در نظر بگیرند:
-
هیچ کدام از این داروها نباید خودسرانه مصرف شوند.
-
قبل از مصرف، پزشک باید تشخیص دهد که عفونت سطحی است یا عمقی.
-
مصرف خودسرانه آنتی بیوتیک باعث مقاومت دارویی می شود.
-
در دوران بارداری و شیردهی، استفاده از تتراسایکلین ممنوع است.
-
در صورت حساسیت پوستی به موپیروسین، مصرف دارو باید قطع شود.
چه زمانی تتراسایکلین بهتر است؟
در صورتی که از هر یک از شرایط زیر رنج میبرید، احتمال دارد پزشک یا دکتر داروخانه برای شما تتراسایکلین بنویسد:
-
عفونت های شدید و عمقی پوست
-
آکنه های چرکی و گسترده
-
عفونت های دستگاه تناسلی (برخی عفونت های واژنی)
-
آبسه یا فیستول مقعدی
چه زمانی موپیروسین بهتر است؟
در صورت ابتلا به هر یک از موارد زیر باید از موپیروسین استفاده کنید:
-
زخم ها و بریدگی های سطحی
-
سوختگی های خفیف
-
التهاب یا عفونت سطحی اطراف واژن
-
شقاق یا زخم سطحی اطراف مقعد
