ماجرای تلخ کارگذاشتن مین و سیم خاردار در محله امیرآباد

همشهری آنلاین – ثریا روزبهانی: راه اندازی اولین تصفیه خانه آب، ایجاد کارخانه برق و کارخانه یخ، تنها بخشی از تاسیسات مهم آنها در امیرآباد به شمار می‌رفت.

خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید

البته علاوه بر این امکانات انواع باشگاه‌های خدماتی و رفاهی نیز مانند باشگاه پاتیناژ، اسب سواری و … نیز در این محدوده راه اندازی شد، اما این امکانات برای اهالی سودی نداشت و حتی چندین جنازه هم در نهایت روی دست آنها گذاشت. علی ابراهیمی از ساکنان قدیمی محله امیرآباد درباره این موضوع می‌گوید: «از خیابان شهید فکوری تا ملاصدرا کنونی، محل اسکان آمریکایی‌ها بود. آنها برای سهولت زندگی در این بخش امکانات بسیاری را ایجاد کردند. تعمیرگاه و مرکز موتوری، ۵ خوابگاه که هر کدام ۱۴ اتاق داشتند، حمام و دستشویی عمومی برای سربازان، ۱۲ ساختمان بهداری، ۵۲ ساختمان کوچک، تصفیه‌خانه‌ آب با ظرفیت ۴۰۰ مترمکعب در شبانه‌روز، منبع آب، استخر کاشی‌کاری و رختکن، کارخانه برق با ۵ دستگاه مولد و کارخانه یخسازی به ظرفیت ۴۶ تن در روز، از جمله مراکزی بودند که امریکایی‌ها ساختند تا در مدت حضورشان در پایتخت از آنها استفاده کنند.

راه اندازی کارخانه یخ برای اولین بار در ایران اتفاق افتاده بود و بخشی از یخ‌های مورد نیاز دربار در این کارخانه تامین و فرستاده می‌شد. آنها برای اینکه بتوانند از سرقت این تجهیزات جلوگیری کنند و غیر از خودشان افراد دیگری در این محدوده تردد نداشته باشند، دورتادور این محدوده را به عرض یک متر و نیم حفاری کرده، سیم خاردار کشیده و مین‌ کار گذاشتند تا در صورت ورود افراد غیرمجاز، مین‌ها منفجر شوند. چندین نفر هم به همین منوال فوت شدند. تعریف می کنند ۱۱آبان سال۱۳۲۳جوانی در امیرآباد تهران وارد منطقه نظامی نیروهای متفقین و با انفجار مین، کشته شد.»اما با خروج آمریکایی‌ها از این محدوده، پهلوی دستور جمع‌آوری این مین‌ها را داد. ابراهیمی خاطرات جالب و شنیدنی از خنثی کردن این مین‌ها دارد و می‌گوید: «آن زمان من و دوستانم کودک بودیم و اغلب در این محدوده بازی می‌کردیم، می دیدیم که نیروها برای خنثی کردن مین به این محدوده می آیند.»